Nagrywanie żony bez jej zgody

Nagrywanie żony bez jej wiedzy

Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu karnego (K.k.).

W tym miejscu wskazać należy na treść art. 191a § 1 K.k., zgodnie z którym „kto utrwala wizerunek nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej, używając w tym celu wobec niej przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu, albo wizerunek nagiej osoby lub osoby w trakcie czynności seksualnej bez jej zgody rozpowszechnia, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5”.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, iż zachowanie, o którym mowa w art. 191a § 1 K.k. jest karalne, ale dopiero od dnia 8 czerwca 2010 r. Do tego czasu zachowanie takie nie było penalizowane.

Każda z opisanych przez Pana sytuacji winna być rozpatrywana osobno. W mojej ocenie nagrywanie małżonki w czasie snu nie wypełnia znamion czynu karalnego z art. 191a § 1 K.k., albowiem, jak sam Pan wskazuje, nie mamy do czynienia z nagością. Żona, choć skąpo, to jednak jest ubrana.

Jak podkreśla się w literaturze „nagość jest stanem człowieka pozbawionego odzieży. Możemy mieć do czynienia z nagością całkowitą lub częściową. O nagości całkowitej mówimy wtedy, gdy ktoś zupełnie jest pozbawiony odzieży (a posiadanie biżuterii czy też rysunków na ciele – body painting – nie powoduje zanegowania stanu nagości całkowitej). Nagość częściowa występuje wtedy, gdy człowiek pozbawiony jest części odzieży osłaniających zwłaszcza narządy płciowe, pośladki oraz piersi u kobiet. Nie możemy mówić o nagości (nawet częściowej) wtedy, gdy ktoś na przykład zostaje przyłapany bez peruki (choć może to być dla niego krępujące) czy bez spodni (ale w slipach)”¹.

Nagrywanie małżonki w czasie kąpieli

Inaczej może być ocenione Pana zachowanie w czasie nagrywania małżonki w czasie kąpieli. Nie ulega wówczas wątpliwości, iż małżonka jest naga. W tej sytuacji utrwala Pan wizerunek nagiej kobiety. W mojej ocenie, nie czyni Pan jednak tego używając przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu. Podobne zapatrywanie wyrażane jest w komentarzu Natalii Kłączyńskiej, która wskazuje, iż „rejestrowanie wizerunku w inny sposób nie wyczerpuje znamion czynu z art. 191a § 1, choćby odbywało się bez zgody zainteresowanej osoby, chyba że sprawca następnie rozpowszechni utrwalony samowolnie wizerunek”².

Czyn, o którym mowa, jest czynem zabronionym i jest ścigany na wniosek pokrzywdzonego. Innymi słowy, warunkiem koniecznym wszczęcia postępowania karnego jest złożenie wniosku o ściganie. Wniosek może być złożony albo pisemnie, albo ustnie do protokołu Na komendzie (komisariacie policji) lub pisemnie w prokuraturze.

Mając na uwadze powyższe, jeżeli nie stosuje Pan przemocy, groźby bezprawnej lub podstępu, ani też nie rozpowszechnia Pan filmów, nie można mówić o czynie karalnym.

1. Marek Mozgawa, Komentarz do art. 191a Kodeksu karnego, 2013.01.01
2. Natalia Kłączyńska, Komentarz do art. 191a Kodeksu karnego, 2014.03.01