Wymeldowanie osób mieszkających za granicą

Czy można wymeldować osoby które wyprowadziły się z domu przed kilkunastu laty?

Podstawę prawną opinii stanowią przepisy ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (zwanej dalej „ustawą”).

Osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące, jest obowiązana wymeldować się w organie gminy, właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce jej pobytu, najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca. Organ gminy może jednak podjąć działanie na wniosek właściciela. Na wniosek właściciela lub innego podmiotu dysponującego tytułem prawnym do lokalu lub z urzędu organ gminy wydaje decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która opuściła miejsce pobytu stałego lub czasowego trwającego ponad 3 miesiące i nie dopełniła obowiązku wymeldowania się.

Z uwagi na powyższe należy wskazać na pogląd wyrażony w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 listopada 2013 r., sygn. akt IV SA/po 634/13, zgodnie z którym „opuszczenie lokalu jest to nie tylko fizyczne nieprzebywanie, ale i zamiar opuszczenia danego lokalu, z jednoczesnym zerwaniem związków z dotychczasowym lokalem i założeniem w nowym ośrodku swoich osobistych i majątkowych interesów”.

Kiedy można mówić o opuszczeniu stałego miejsca zamieszkania?

Innymi słowy, jeżeli rodzeństwo wyprowadziło się z mieszkania i ustanowiło dla siebie nowe miejsce zamieszkania, w którym będą koncentrować się ich interesy życiowe, krótkotrwały pobyt, a nawet jednodniowy, celem odwiedzin choćby Pani męża, nie będzie świadczył o tym, że nie mamy do czynienia z opuszczeniem lokalu.

W treści uzasadnienia przywołanego wyroku wskazano, że: „O opuszczeniu stałego miejsca zamieszkania można mówić wtedy, gdy jest ono dobrowolne i ma charakter trwały, a zgodnie z poglądem wyrażonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 stycznia 2007 r. (sygn. akt II OSK 133/06, LEX 327831) – który to pogląd sąd orzekający w sprawie podziela, opuszczenie lokalu jest to nie tylko fizyczne nieprzebywanie, ale i zamiar opuszczenia danego lokalu, z jednoczesnym zerwaniem związków z dotychczasowym lokalem i założeniem w nowym ośrodku swoich osobistych i majątkowych interesów. O opuszczeniu miejsca pobytu stałego w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych można mówić także wówczas, gdy dana osoba nie skorzystała z przysługujących jej środków prawnych umożliwiających powrót do lokalu (por. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 kwietnia 2000 r., sygn. akt V SA 1424/99, LEX nr 79243, z dnia 22 sierpnia 2000 r., sygn. akt V SA 108/00, LEX nr 49954 i z dnia 12 kwietnia 2001 r., sygn. akt V SA 3078/00, LEX nr 78937), a także kiedy opuszczenie lokalu jest konsekwencją wykonania wyroku orzekającego eksmisję (wyrok NSA z dnia 6 października 2006 r., sygn. akt II OSK 65/05), bądź też samego wyroku orzekającego eksmisję (por. wyrok NSA z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. akt II OSK 1895/07)”.

Zauważyć należy nadto, iż sformułowanie „opuszczenie miejsca pobytu stałego” nie oznacza jedynie fizycznego przebywania w miejscu innym niż miejsce pobytu stałego. Dla zaistnienia tej przesłanki konieczne jest, aby fizycznemu przebywaniu osoby w tym innym miejscu towarzyszyła wola opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu oraz zamiar stałego związania się z nowym miejscem (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 11 września 2013 r., sygn. akt IV SA/Po 669/13).

Wniosek o wymeldowanie

Z uwagi na opieszałość rodzeństwa, obecnie po złożeniu wniosku o ich wymeldowanie zasadnym jest złożenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z sąsiadów celem wykazania, że rodzeństwo wyprowadziło się z domu z zamiarem opuszczenia dotychczas stałego miejsca pobytu. Nadto jeżeli nie była przeprowadzana wizja lokalna, zasadnym jest złożenie takiego wniosku o jej przeprowadzenie. Na podstawie wizji lokalnej pracownik administracji stwierdzi, czy rodzeństwo ma w domu jeszcze jakiekolwiek rzeczy, które świadczyłyby o ich pobycie w tymże domu, czy też nie.

Wymeldowanie rodzeństwa nie jest jednak obowiązkiem. Może mieć miejsce, ale nie musi. Samo zameldowanie natomiast nie powoduje, że osoby te mają prawo własności do nieruchomości.