Konsekwencje zameldowania syna z rodziną w moim mieszkaniu

Zameldowanie i wymeldowanie

Zameldowanie i wymeldowanie polega na rejestracji danych i powinno odzwierciedlać rzeczywisty stan rzeczy, tj. określać faktyczne miejsce zamieszkania osoby, przy czym instytucja ta nie powinna służyć fikcji meldunkowej.

Jak wskazuje ugruntowane orzecznictwo sądów administracyjnych, miejscem pobytu stałego jest konkretny dom, lokal, w którym dana osoba organizuje swoje życie osobiste i majątkowe, czyli nie tylko w nim nocuje, spożywa posiłki, relaksuje się, przechowuje rzeczy niezbędne do codziennego funkcjonowania, ale także przyjmuje wizyty, nadaje i przyjmuje korespondencję. Ponadto w jego pobliżu stara się koncentrować życie zawodowe, korzystać z usług medycznych, robić zakupy.

Zatem miejsce stałego pobytu danej osoby to miejsce, w którym osoba ta stale realizuje swoje podstawowe funkcje życiowe, tj. mieszka, nocuje, spożywa posiłki, wypoczywa, przechowuje rzeczy niezbędne do codziennego funkcjonowania (odzież, żywność, meble), przyjmuje wizyty członków rodziny lub znajomych, utrzymuje chociażby okazjonalne kontakty z sąsiadami, przyjmuje i nadaje korespondencję (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 maja 2005r., sygn. akt IV SA/Wa 600/05; Lex nr 192912).

Rejestracja faktycznego miejsca pobytu osób przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa ewidencja ludności polega na rejestracji faktycznego miejsca pobytu osób przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez zameldowanie nie nabywa się tytułu prawnego do lokalu Ewidencja ludności służy bowiem jedynie rejestracji danych o miejscu rzeczywistego pobytu osób, a więc rejestracji stanu faktycznego, a nie prawnego. Zostało to zaakcentowane przez NSA w postanowieniu z dnia 2 października 2012 r. w sprawie sygn. akt II OSK 2284/12 (Lex nr 1270196), gdzie podkreślono, że decyzja o wymeldowaniu stwierdza jedynie pewien stan faktyczny. Decyzja taka ma charakter ewidencyjny i służy jedynie aktualizacji oraz doprowadzeniu do zgodności miejsca zamieszkania z miejscem zameldowania. Nie ma ona charakteru nieodwracalnego. Decyzja o wymeldowaniu nie ogranicza prawa do przebywania w lokalu, ani też nie powoduje utraty prawa własności, czy współwłasności do tego lokalu, ani też nie przywraca prawa posiadania czy też prawa własności, nie powoduje powstania ani utraty jakichkolwiek praw.

Jak słusznie stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 lutego 2006 r., sygn. akt II OSK 561/05; LEX nr 194344: „W obecnym stanie prawnym ewidencja ludności jest instytucją służącą odzwierciedlaniu stanu faktycznego; dostarcza organom wiedzy o rzeczywistym miejscu pobytu obywatela i w żaden sposób nie wiąże się ze sferą praw do lokalu bądź zajmowanego pomieszczenia. Nieodłącznym składnikiem systemu ewidencji ludności jest mechanizm wymeldowywania, a więc formalnego usuwania informacji o zameldowaniu, jeżeli informacja ta przestaje obrazować wynikający z uprzedniego zgłoszenia stan faktyczny”.

Zameldowanie a prawo do lokalu

Napisała Pani, że syn, synowa i dzieci mieszkają u Pani. Zameldowanie więc tylko zaewidencjonuje ich pobyt. Nie spowoduje powstania prawa do lokalu, ani nie sprawi, że ich prawo do przebywania w Pani mieszkaniu stanie się bardziej nienaruszone, czy trudniej będzie Pani ich usunąć. W żadnym wypadku.

Eksmisja opornych lokatorów zawsze musi odbyć się na takich samych zasadach, czy są zameldowani, czy nie.

Nie przewidzę poczynań Pani synowej i jej zamiarów, ale zameldowanie ich nic nie zmieni w Pani sytuacji. Proszę zameldować ich na czas określony, np. na rok.