Konsekwencje za kradzieże w sklepach

Okoliczności i powody kradzieży

Podstawa prawna: przepisy Kodeksu karnego (K.k.) oraz Kodeksu postępowania karnego (K.p.k.).

W pierwszej kolejności należałoby zadać pytanie, dlaczego Pani dopuściła się kradzieży, a także co Pani ukradła. Inaczej bowiem sąd będzie podchodził do kradzieży rzeczy, które są Pani niezbędne do codziennego funkcjonowania, a na które po prostu Panią nie stać, a inaczej będzie oceniał kradzież np. perfum, które w przypadku ciężkiej sytuacji materialnej są zbyteczne. Chodzi o artykuły drogeryjne, ale nie podała Pani, co dokładnie ukradła i z jakiej przyczyny. Po drugie, odpowiedzi wymagałoby pytanie, co Pani chciała zrobić ze skradzioną rzeczą. Jeżeli chciała Pani skradzione rzeczy zbyć jedynie po to, by np. kupić niezbędne do życia produkty, to Pani zachowanie także będzie inaczej oceniane. Punktem wyjścia jest zatem ustalenie, co Pani ukradła, a także w jakim celu.

Skoro dotychczas nie była Pani nigdy karana, po pierwsze powinna się Pani przyznać do winy, po drugie – wnosić o tzw. warunkowe umorzenie postępowania karnego, co umożliwi Pani uniknięcie wpisania do Krajowego Rejestru Karnego (KRK). Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Warunkowe umorzenie postępowania

Warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do 3 lat i biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia. Umarzając warunkowo postępowanie karne, sąd może w okresie próby oddać sprawcę pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym. O warunkowe umorzenie wnosi Pani w czasie przesłuchania.

Warunkowe umorzenie postępowania nie jest bowiem skazaniem w rozumieniu karnoprocesowym. Wskazać należy na postanowienie Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 17 maja 2000 r., sygn. akt I KZP 7/2000, zgodnie z którym „w trybie przewidzianym w art. 387 K.p.k. dopuszczalne jest tylko wydanie wyroku skazującego, a nie wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne”. Sąd Najwyższy rozróżnia zatem skazanie od warunkowego umorzenie postępowania. Podobne stanowisko przyjmowane jest w doktrynie. Podkreśla się, iż wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne nie jest wyrokiem skazującym (zob. np. A. Bulsiewicz i inni: Przebieg postępowania karnego, Toruń 1999, str. 163; K. Marszał: Proces karny, Katowice 1997, str. 247-248; S. Waltoś: Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 1998, str. 46; J. Bratoszewski i inni: Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 1998, t. II, str. 350-351; P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek: Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. I, Warszawa 1999, str. 429).

Naprawienie szkody

Na pewno powinna Pani zgłosić się do sklepów i wskazać na chęć naprawienia szkody. Taka postawa z pewnością przemawiałaby za Panią, jednak muszę uprzedzić, że naprawienie szkody wcale nie musi uchronić Pani przed ukaraniem. Na pewno kontakt ze sklepami będzie korzystny. Na Pani miejscu wyjaśniłbym, co Panią powodowało i wnosił o warunkowe umorzenie postępowania. Sprawa nie musi zawsze skończy się w sądzie. Proszę nie godzić się na karę – taka propozycja na pewno padnie ze strony policji – - proszę wnosić o warunkowe umorzenie.