Dobrowolne poddanie się karze za jazdę po pijanemu - jaka kara, koszty, czy warto brać prawnika?

Wniesienie zażalenia na postanowienie o zatrzymaniu dokumentu prawa jazdy za jazdę po alkoholu

Składanie zażalenia na postanowienie o zastosowaniu środka zapobiegawczego (o zatrzymaniu dokumentu prawa jazdy za jazdę po alkoholu) nie leży w Pana interesie, a ponadto zapewne nie zostanie uwzględnione. Czeka Pana postępowanie przed sądem i wydanie wyroku skazującego. Bez znaczenia jest tu okoliczność, że nie spowodował Pan kolizji i że Pańska jazda po pijanemu nikomu nie wyżądziła krzywdy. Wniesienie zażalenia na postanowienie nie będzie mieć natomiast żadnego wpływu na treść wyroku, jaki ostatecznie wyda sąd, za jazdę po alkoholu.

Stężenie alkoholu we krwi, jak wskazują wyniki badania, dowodzi, że prowadził Pan w stanie nietrzeźwości. Zgodnie z treścią art. 115 § 16 pkt 1 Kodeksu karnego (w skrócie K.k.) stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Trzecie badanie, pomimo że wykazało tendencję spadkową stężenia alkoholu, nie ma znaczenia dla oceny zasadności wszczęcia postępowania karnego w sprawie o jazdę po alkoholu.

Pańskie zachowanie wypełnia znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 K.k.: „kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch”.

Jak kara grozi za przestępstwo jazdy po alkoholu?

Maksymalna kara, jaką zagrożone jest powyższe przestępstwo jazdy po alkoholu, to dwa lata pozbawienia wolności. Taki wymiar kary to jednocześnie górna granica kary pozbawienia wolności, która uprawnia sąd do zastosowania warunkowego zawieszenia jej wykonania (art. 69 § 1 K.k.). Okres warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności wynosi od 2 do 5 lat. Z reguły sądy orzekają w takich sprawach karę pozbawienia wolności, choć również w wymiarze krótszym niż dwa lata.

Musi Pan liczyć się z tym, że tytułem środka karnego za jazdę po pijanemu sąd orzeknie zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów na okres od roku do 10 lat (art. 39 pkt 3 K.k.). Jest to obowiązkiem sądu, jeśli pojazd prowadzono w stanie nietrzeźwości (art. 42 § 2 K.k.). Orzekając ten zakaz, sąd nakłada na skazanego obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do jazdy. Co bardzo ważne, do chwili wykonania obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie (art. 43 § 3 K.k.).

Czy okres od którego zostało zatrzymane prawo jazdy zostanie zaliczony na poczet orzeczonego środka karnego?

Okres od momentu, kiedy prawo jazdy zostało Panu zatrzymane, zostanie zaliczony na poczet orzeczonego środka karnego. Im zatem wcześniej prawo jazdy zostało przekazane właściwym organom, tym wcześniej otrzyma je Pan z powrotem, po wykonaniu środka karnego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 63 § 2 K.k. „na poczet orzeczonych środków karnych, o których mowa w art. 39 pkt 2-3, zalicza się okres rzeczywistego stosowania odpowiadających im rodzajowo środków zapobiegawczych, wymienionych w art. 275 lub 276 Kodeksu postępowania karnego”. Zgodnie z treścią art. 276 Kodeksu postępowania karnego „tytułem środka zapobiegawczego można nakazać powstrzymywanie się od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów”. Właśnie taki środek zapobiegawczy w postępowaniu przygotowawczym zastosowano wobec Pana. Oczywiście, dla zasady można złożyć zażalenie na to postanowienie, ale, jak pisałam wyżej, jest to bezcelowa czynność procesowa.

Skorzystanie z pomocy prawnej adwokata w sprawie o prowadzenie pojazdu po pijanemu

Decyzja o skorzystaniu z pomocy prawnej adwokata w sprawie o prowadzenie pojazdu po pijanemu należy do Pana. O koszt prowadzenia sprawy proszę pytać w wybranej kancelarii adwokackiej, stawki stosowane przez adwokatów są bardzo różne. Może Pan także wystąpić o przyznanie adwokata z urzędu, jeśli wykaże Pan, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny.

Koszty rozprawy przed sądem karnym określa ustawa z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (j.t. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.). Opłaty te uiszcza się na rzecz Skarbu Państwa, zasądza je sąd w wyroku, a zależą one od wysokości wymierzonej kary pozbawienia wolności w pierwszej instancji. W Pańskim przypadku może być to maksymalnie 300 zł (kara pozbawienia wolności do lat dwóch). Dodatkowo, gdyby sąd skazał Pana na grzywnę, opłata wyniosłaby 10% orzeczonej kary grzywny, nie mniej niż 30 zł; w przypadku skazania na grzywnę obok kary pozbawienia wolności – opłata wynosi 20% od wymierzonej grzywny.