Jaki podatek od dochodów z Islandii?

UWAGA! Poniższy tekst stanowi jedynie fragment dłuższej odpowiedzi.

Wykonywanie przez osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa pracy na terytorium drugiego państwa

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że o tym, w którym państwie dochody osoby fizycznej z wykonywanej przez nią pracy najemnej zostaną opodatkowane, decyduje przede wszystkim to, gdzie podatnik ma miejsce zamieszkania.

Zgodnie bowiem z obowiązującymi przepisami pomimo tego, że praca jest wykonywana przez osobę posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium jednego państwa na terytorium drugiego państwa, to dochód z tej pracy podlega opodatkowaniu w państwie, gdzie ta osoba posiada miejsce zamieszkania. Innymi słowy, jeżeli zostaną spełnione określone warunki, państwo, gdzie praca jest wykonywana, nie ma prawa do opodatkowania dochodów pochodzących z tego źródła. Aby omawiany wyjątek miał zastosowanie, muszą łącznie być spełnione trzy warunki.

Zgodnie z pierwszym warunkiem dochód uzyskiwany przez osobę posiadającą miejsce zamieszkania w jednym państwie z tytułu pracy wykonywanej na terytorium drugiego państwa, podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym państwie, jeżeli osoba ta przebywa w drugim państwie (nieważne, czy w celu wykonywania pracy, czy w innym celu) przez okres bądź okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynającym się lub kończącym się w danym roku podatkowym.

(…)

Uzyskiwanie dochodów za granicą z tytułu pracy najemnej

Jeżeli w ciągu roku podatkowego osoba fizyczna uzyskała dochody za granicą z tytułu pracy najemnej, zasady opodatkowania zależą od określenia miejsca zamieszkania tej osoby. Jeżeli miejscem zamieszkania takiej osoby jest terytorium Polski to w związku z jej powrotem takiej powstają rozliczne obowiązki podatkowe. Należy przede wszystkim przed wyjazdem z zagranicznego kraju, gdzie praca była wykonywana, uzyskać od pracodawcy zaświadczenie o zarobkach. Na tym zaświadczeniu, które ma w zależności od kraju różny charakter, zagraniczny pracodawca wyszczególnia osiągnięte przez daną osobę dochody oraz kwotę podatku, jaki został pobrany od uzyskanych dochodów.

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Islandią 

W świetle powyższego z tytułu dochodów z pracy w 2017 r. powinien rozliczyć się Pan w Islandii, ponieważ będzie Pan tam przebywał dłużej niż 183 dni w ciągu roku. W przypadku Polski oraz Islandii obowiązuje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania która przewiduje, że do dochodów uzyskiwanych na terenie tych dwóch krajów stosuje się metodę wyłączenia z progresją. Polega ona na tym, że dany dochód opodatkowany jest tylko w jednym państwie (zazwyczaj u źródła), bowiem drugie z państw rezygnuje z opodatkowania tego dochodu, najczęściej poprzez zwolnienia go od podatku. Państwo rezydencji powinno przy tym przyznać zwolnienie od podatku (wyłączenie z podatku) niezależnie od tego, czy drugie państwo skorzystało z prawa do opodatkowania. W przypadku tej metody dochód uzyskany w drugim państwie również podlega wyłączeniu z podstawy opodatkowania w pierwszym państwie. Fakt uzyskania dochodu w drugim państwie wpływać jednak może na wielkość podatku płaconego w pierwszym państwie. W przypadku wyłączenia z progresją stawka podatkowa właściwa dla dochodu uzyskiwanego w państwie ustalana jest zarówno dla sumy dochodów uzyskanych w tym państwie, jak i za jego granicami. O metodzie tej mówi art. 27 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(…)

Podatek dochodowy od osób fizycznych wykonujących pracę za granicą 

Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych dochód uzyskany z tytułu zatrudnienia za granicą należy pomniejszyć o kwoty stanowiące równowartość diet z tytułu podróży służbowej za granicą. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna jest od podatku część przychodów osób przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, za każdy dzień pobytu zagranicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania warunków należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca. Należy jednakże pamiętać, że zwolnienie to dotyczy dochodów nieprzekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet.

Informujemy, że świadczymy pomoc prawną z zakresu przedstawionej tematyki.