Jak uwolnić się od męża alkoholika?

Eksmisja z powodu przemocy w rodzinie

W pierwszej kolejności proponuję zgłosić niniejsze czyny do prokuratury w zawiadomieniu o podejrzeniu popełnienia przestępstwa znęcania oraz gróźb karalnych. Jednocześnie może Pani skorzystać z możliwości eksmisji męża.

Zgodnie bowiem z treścią art. 11a ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie „jeżeli członek rodziny wspólnie zajmujący mieszkanie, swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu przemocy w rodzinie czyni szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, osoba dotknięta przemocą może żądać, aby sąd zobowiązał go do opuszczenia mieszkania”.

Definicja przemocy w rodzinie

Zgodnie z opinią doktryny na ustawową definicję przemocy w rodzinie składa się kilka istotnych elementów. Po pierwsze, przemocą może być nie tylko zachowanie, które się powtarza, lecz także pojedyncze zachowanie. Po drugie, może to być działanie, tj. dokonanie jakiejś czynności lub zaniechanie, czyli niepodjęcie działania, niewykonanie jakiejś czynności. Po trzecie, zachowanie to ma być umyślne. Nie jest jasne, czy projektodawcy mieli tu na myśli fakt, że przemoc stanowi zachowanie zamierzone, czy też chodziło o pojęcie winy umyślnej, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu karnego stanowiącym, że czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, tj. chce go popełnić albo, przewidując możliwość jego popełnienia, godzi się na to.

Kolejnym elementem ustawowej definicji przemocy w rodzinie jest kwestia naruszenia praw lub dóbr osobistych osób wymienionych w art. 2 pkt 1 ustawy, w szczególności narażenie tych osób na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszenie ich godności, nietykalności cielesnej, wolności, w tym seksualnej, spowodowanie szkód na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołanie cierpień i krzywd moralnych u osób dotkniętych przemocą.

Mając na uwadze jednolitość orzecznictwa, wskazuję na rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt. I Ca 258/14, gdzie po rozpatrzeniu tożsamej sprawy, sąd II instancji uznał, iż „materiał dowodowy zgromadzony w sprawie daje podstawy, aby uznać uczestnika postępowania za sprawcę przemocy wobec wnioskodawczyni. W świetle powyższych dowodów, nie budzi wątpliwości, że A. M. co najmniej od dwóch lat w sposób szczególny zakłóca wnioskodawczyni spokojne zamieszkiwanie w mieszkaniu przy ulicy (…) w A., tj. używa wobec niej obelżywych słów, krzyczy, jest agresywny, itd. Jakkolwiek prowadzone wobec A. M. postępowania karne nie pozwoliły postawić mu zarzutu popełnienia przestępstwa znęcania się nad wnioskodawczynią w świetle art. 207 k.k., to jednak materiał dowodowy zgromadzony w tych sprawach daje obraz, iż uczestnik postępowania zachowywał się agresywnie wobec wnioskodawczyni i małżonkowie są ze sobą skłóceni”.

Z uwagi na powyższe podnoszę, iż jeżeli sprawca stosuje wobec Pani przemoc – zarówno fizyczną, jak i psychiczną, mogą Państwo skorzystać z tej instytucji. Jest to procedura znacznie szybsza niż podstawowa eksmisja, gdyż sąd ma obowiązek rozpatrzyć wniosek w ciągu miesiąca od daty wpływu i w tym czasie wyznaczyć rozprawę. Jednocześnie nie ma obowiązku poszukiwania dla eksmitowanego lokalu ani także innych uprawnień, które mu przysługują – pora eksmisji itp. Z uwagi na to postępowanie jest szybkie. Wniosek należy złożyć dla właściwego miejscowo sądu rejonowego.

Dowody na przemoc w domowym piekle

We wniosku oraz w toku postępowania powinna Pani wykazać, iż dochodzi do przemocy fizycznej w Pani stronę – np. obrażanie, niszczenie mienia, awantury, nadużywanie alkoholu, narkotyków itp. Taki wniosek należy uzasadnić i przedstawić materiał dowody wskazujący na zachowania – świadkowie, nagrania itp.

Dobrze także, jeżeli złoży Pani zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa – postępowania będą toczyły się jednocześnie. Wydanie przez sąd orzeczenia uprawni do przeprowadzenia eksmisji – bez obowiązków wskazanych w ustawie o prawach lokatorów.