Ile trzeba przepracować przed nowym zasiłkiem chorobowym?

Długość okresu zasiłkowego

Kwestie dotyczące zasiłku chorobowego reguluje ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – dalej: „ustawa zasiłkowa”.

Przepis art. 8 tej ustawy stanowi, że zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 (m.in. z powodu przebywania w szpitalu, na kwarantannie, w izolacji) – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy zasiłkowej „do okresu, o którym mowa w art. 8, zwanego dalej »okresem zasiłkowym«, wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2”.

Nieprzerwana niezdolność do pracy

Przez określenie »nieprzerwana niezdolność do pracy” należy rozumieć jeden okres niezdolności do pracy, spowodowany tą samą chorobą lub różnymi chorobami, jeżeli nie występuje między nimi przerwa. Innymi słowy pracownik jest niezdolny do pracy „bez przerwy” i nie odzyskuje tej zdolności, nawet na jeden dzień. Natomiast jeśli między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy, spowodowanymi różnymi chorobami, wystąpi choćby jeden dzień przerwy, w którym ubezpieczony był zdolny do pracy, okres zasiłkowy liczy się od nowa. Jeśli niezdolność do pracy trwa bez przerwy (jest nieprzerwana) – to wszystkie dni tej niezdolności wlicza się w całości do jednego okresu zasiłkowego, bez względu na to, czy spowodowane zostały tą samą, czy inną chorobą.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy zasiłkowej do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Kolejne zwolnienie od lekarza

Kolejna niezdolność do pracy, która wystąpiła po przerwie jest zatem zaliczana do tego samego okresu zasiłkowego co poprzednia, jeżeli jest spowodowana tą samą chorobą, a przerwa w niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Okres zasiłkowy (182 dni lub 270 dni) związany jest z rodzajem schorzeń oraz przerwami występującymi w niezdolności do pracy. Nie otwiera się nowego okresu zasiłkowego, gdy niezdolność do pracy zostanie spowodowana tą samą chorobą co poprzednia i wystąpi po przerwie nieprzekraczającej 60 dni.

Nowy okres zasiłkowy

Podsumowując, nowy okres zasiłkowy może zostać otwarty, gdy:

1. w niezdolności do pracy wystąpiła przerwa (choćby jednodniowa), w czasie której pracownik odzyskał zdolność do pracy, a następnie stał się niezdolny do pracy z powodu innej choroby; nie będzie miał znaczenia fakt, że w jednym roku kalendarzowym jest otwierany kolejny okres zasiłkowy,
2. niezdolność do pracy została spowodowana tą samą chorobą, ale powstała po przerwie dłuższej niż 60 dni; istotne jest, aby w tej przerwie pracownik odzyskał zdolność do pracy.

Praca przed nowym zasiłkiem

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w okresie od października 2020 do listopada 2020 r. przebywała Pani na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby stawów. Następnie od 3 miesiące leczyła się Pani onkologicznie. Pomiędzy ww. okresami nie było ani jednego dnia przerwy. Obie choroby podlegały zaliczeniu do jednego okresu zasiłkowego – okresu, którego przyczyną była chorobą rąk. Aby zatem móc otworzyć kolejny okres zasiłkowy z powodu tej samej choroby, konieczne jest wystąpienie przerwy dłuższej niż 60 dni, w trakcie której odzyska Pani zdolność do pracy.