Gdzie zgłosić nękanie?

Nękanie i szarganie dobrego imienia przez osobę z bliskiej rodziny

Zacznę może od zapewnienia, że fakt istnienia więzi pokrewieństwa nie zwalnia nawet najbliższych krewnych (takich jak ojciec, matka, syn czy córka) z odpowiedzialności za znęcanie się nad inną osobą. Wręcz przeciwnie – znęcanie się nad rodziną zyskało szczególną ochronę prawną poprzez regulacje dodatkowe (oprócz Kodeksu karnego) w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Niejednokrotnie ustawę tę społeczeństwo kojarzy z patologicznym mężem alkoholikiem bijącym żonę i dzieci. Nic bardziej mylnego, bowiem regulacje prawne mają znacznie szerszy zakres podmiotowy i przedmiotowy – dotyczą one wszelkich zachowań osób ze sobą spokrewnionych, które powodują skutki prawem niedozwolone.

Jednakże przyznaję, że rodzaj naruszonych dóbr – tj. Pani dobre imię, jak również dobre imię Pani przedsiębiorstwa – skłania mnie raczej do zwrócenia uwagi na zniesławienie. Przepis Kodeksu karnego brzmi następująco:

„Art. 212. § 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.

§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”.

Gdzie zgłosić przestępstwo zniesławienia?

Jest to przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego, co oznacza, że wymaga wniesienia prywatnego aktu oskarżenia do sądu. Nie wystarczy więc zgłoszenie tego faktu na policji, bowiem to przestępstwo wymaga osobistego (a nie poprzez organy ścigania) zainicjowania i kontynuacji udziału w sprawie.

Jest jednak sfera moralna: czy chce Pani toczyć prawną walkę z własnym ojcem? Prawdopodobnie otoczenie – nie znając obiektywnego stanu sprawy – potępi taka „wojnę”.

Oczywiście jestem daleka od bagatelizowania problemu. Warto jednak – w dążeniu do jego rozwiązania – postępować bardzo ostrożnie, asekurując się wsparciem specjalistów, którzy pomogliby zarówno Pani, jak i Pani ojcu poukładać wzajemne stosunki.

Przed pójściem do sądu czy na policję warto skonfrontować na przykład pisemnie swoje oczekiwania z opinią ojca, aby poznać jego stanowisko.

Znęcanie się ojca nad dorosłą córką?

Odnośnie działań określanych przez Panią jako nękanie (dręczenie) – z prawnego punktu widzenia, a także mając na uwadze stopień pokrewieństwa oraz regulacje Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – to przestępstwo takie w rzeczywistości jest trudne do udowodnienia na podstawie zachowań ojca przez Panią opisanych.

Rodzice z dziećmi i dzieci z rodzicami mają prawo i jednocześnie obowiązek utrzymywania kontaktów – takie są regulacje Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Dlatego spotkania, SMS-y, telefony i inne zachowania określone przez Panią jako nękanie i dręczenie mogą zostać zinterpretowane jako realizacja tegoż prawa do kontaktu z dziećmi i wnukiem.

Wykazanie, że SMS-y, wizyty czy telefony są niewłaściwym zachowaniem, byłoby kłopotliwe. Natomiast nie ma nic do rzeczy pokrewieństwo przy przestępstwie zniesławienia. Dlatego właśnie podałam Pani realną drogę realizacji roszczeń karnoprawnych, ewentualnie odszkodowawczych cywilnych.

Wtedy nie ponosi Pani żadnych konsekwencji prawnych jako córka, ojciec – ponosi odpowiedzialność prawną za zniesławienie czy znęcanie się nad rodziną.

Natomiast zgłoszenie na policji nękania i dręczenia (wiadomościami tekstowymi, telefonami i wizytami) może być zinterpretowane na Pani niekorzyść, tj. że wzbrania Pani ojcu kontaktu z własną rodziną.

Dlatego nie polecam linii opartej na nękaniu i dręczeniu, natomiast jeżeli już jest to konieczne – drogę zniesławienia i ewentualnego znęcania się nad rodziną.

Ponadto organy ścigania (policja i prokuratura) zazwyczaj umarzają takie zgłoszenia, podając w uzasadnieniu właśnie drogę dochodzenia roszczeń (tj. prywatny akt oskarżenia) i sugerując zmianę kwalifikacji czynu.