Formalne uregulowanie kontaktów babci z wnuczkami

Prawo babci do spotykania się z wnuczką

Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zwanego dalej K.r.io. oraz przepisy Kodeksu postępowania cywilnego zwanego dalej K.p.c.

W pierwszej kolejności wyraźnie podkreślić należy, iż dziadkowie mają prawo domagać się uregulowania kontaktów z wnukiem. Jeżeli dziadkowie (rodzice ojca dziecka) mają potrzebę kontaktów z dzieckiem, to mogą wystąpić do sądu z wnioskiem o uregulowanie prawne kontaktów z wnukiem. Powyższe znajduje swoje uzasadnienie w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 14 czerwca 1988 r., sygn. akt III CZP 42/88, zgodnie z którym „Dziadkowie mogą żądać uregulowania osobistych kontaktów z wnukami, jeżeli leży to w interesie dzieci”. Zasadnym byłoby zatem wystąpienie do sądu z wnioskiem o ustalenie kontaktów dziadków z wnukami wraz z wnioskiem o zabezpieczenie.

Jak podnosi się w powyższym orzeczeniu: „Władza rodzicielska – jak to wynika z całokształtu przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a zwłaszcza art. 95 § 1, art. 96 i art. 98 § 1, stanowi ogół obowiązków i praw względem dziecka, mających na celu zapewnienie mu należytej pieczy i strzeżenie jego interesów. Zakres władzy rodzicielskiej nie oznacza wyłączności rodziców w stosunku do dziecka i powinna być ona wykonywana tak, jak tego wymaga dobro i interes dziecka. Jest rzeczą oczywistą, że rodzicom przysługuje prawo do osobistej styczności z dzieckiem, jest ono ich prawem osobistym i niezależnym od władzy rodzicielskiej. Przysługuje ono rodzicom mimo pozbawienia ich władzy rodzicielskiej, jej zawieszenia lub ograniczenia. Pozbawienie lub ograniczenie tych kontaktów wymaga odrębnego orzeczenia przez sąd, takie bowiem uregulowanie zostało zawarte w odrębnym przepisie Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 113)”.

Innymi słowy, jeżeli dziadkowie będą czuli się ograniczani w dostępie do wnuków, wówczas mogą dochodzić swoich praw na drodze sądowej.