Farma fotowoltaiczna na gruncie rolnym a podatek od gruntu

Instalacja fotowoltaiczna a farma

Wskazana przez Pana „instalacja fotowoltaiczna” to w istocie farma: rzędy paneli z odpowiednimi odstępami między nimi oraz niezbędna infrastruktura, na którą składa się zamontowane w otwartej przestrzeni panele (ogniwa) fotowoltaiczne. Panele posadowione są na wspornikach konstrukcyjnych połączone są siecią kabli poprowadzonych pod powierzchnią gruntu. Dodatkowymi elementami farmy są przetwornice i transformatory, które nie są połączone w sposób stały z gruntem. Wsporniki konstrukcyjne, na których montowane są panele (ogniwa fotowoltaiczne) to w istocie słupki wbijanych do ziemi. Same panele nie są połączone trwale z gruntem, są elementami wymiennymi, nie połączonymi na stałe ze wspornikiem konstrukcyjnym i słupkami wbijanymi w ziemię. Wspornik, słupki, przetwornice i transformatory także nie są trwale z gruntem połączone – możliwe jest ich usunięcie lub przeniesienie w inne miejsce.

Poszczególne rzędy słupków (wsporników) pod panele fotowoltaiczne będą od siebie oddalone, w konsekwencji czego instalacja nie zajmie całej, ciągłej powierzchni gruntu, lecz będzie występować w równoległych odcinakach z wolną przestrzenią pomiędzy jej składnikami. Pod ziemią przebiegać będzie okablowanie łączące instalację z istniejącą siecią operatora dostarczającego prąd elektryczny (opis domyślny).

Teren między panelami - cele rolnicze

Dla potwierdzenia tego konieczne byłoby oświadczanie właściciela „farmy”, że teren między panelami będzie używany w celach rolniczych, a wykorzystanie terenu dla celów rolniczych będzie określona powierzchnia gruntów ogrodzonych, np. 90%.

Jak wynika z opisu właściciel farmy prowadzi działalność gospodarczą. Panele posadowione są na gruntach rolnych (własnych lub obcych). Ale niezależnie od tego podatek od nieruchomości obciążał będzie właściciela gruntu (z pewnymi wyjątkami, gdy obciąża posiadacza).

Podatek od nieruchomości z działalnością gospodarczą

Kwestia do ustalenia i wyjaśnieni to, od jakiej powierzchni gruntów rolnych można pobierać podatek od nieruchomości jako od gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Niewątpliwie jakaś część gruntów rolnych (ogrodzonego terenu), na którym posadowione będą panele słoneczne, wykorzystywane będzie do pobierania pożytków z promieniowania słonecznego, reszta zaś z uwagi na wymuszone odległości miedzy rzędami paneli będzie np. wykaszana, a wykoszona trawa wykorzystywana będzie w działalności rolniczej właściciela gruntu lub jego posiadacza.

Część gruntu będzie wyłączona z produkcji rolniczej, pozostała część gruntu pozostanie gruntem rolnym.

Zasadne wydaje się stwierdzenie, że grunt, na którym „stoją” urządzenia farmy, powinien być opodatkowany podatkiem od nieruchomości, zaś pozostała cześć gruntu, z którego nie będą pobierane pożytki w postaci energii słonecznej podlegać powinna w dalszym ciągu podatkowi rolnemu.

Interpretacje przepisów o podatku od nieruchomości i rolnym

Przepisy w tym zakresie nie są kazuistyczne (bardzo szczegółowe i przewidujące wszelkie możliwe przypadki) i właściwe ich zastosowanie wymaga ich zinterpretowania. A to z kolei wymaga sięgnięcia tak do doktryny, orzecznictwa i ustalenia znaczenia użytych w przepisach zwrotów.

Według ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (w skrócie: upr):

„Art. 1. Opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Art. 2.2. Za działalność rolniczą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb”.

Według ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (w skrócie: upol):

„Art. 2. 1. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane:

1) grunty;

2) budynki lub ich części;

3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

2. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Art. 7a. 1. Dla potrzeb wymiaru i poboru podatku od nieruchomości oraz podatku rolnego i podatku leśnego organy podatkowe prowadzą ewidencję podatkową nieruchomości w systemie informatycznym”.

Prawo geodezyjne i kartograficzne stanowi:

„Art. 21. 1. Podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków”.

W praktyce nader często zdarza się nałożenie obowiązku płacenia podatku od nieruchomości za grunt rolny jak za prowadzenie działalności gospodarczej za grunty, które z tą działalnością nie mają ekonomicznego, organizacyjnego lub funkcjonalnego związku. Wystarczy, że właścicielem lub posiadaczem gruntu jest przedsiębiorca, by naliczać podatek jak za grunt pod działalność gospodarczą.

Do opodatkowania gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej stosuje się odrębne stawki podatku od nieruchomości. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem nie można nakładać podatku od nieruchomości na majątek lub jego składniki albo grunt rolny, gdyż nie ma on związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. W tej kwestii wypowiedział się WSA w Warszawie w wyroku z 23.11.2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 2010/08). Sąd stwierdził, że w przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą występuje ona w podwójnej roli: osoby fizycznej i przedsiębiorcy. Na gruncie podatku od nieruchomości oznacza to, że może ona być posiadaczem różnych nieruchomości, zarówno związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i niezwiązanych z tą działalnością.

Nawet wydanie decyzji zatwierdzających projekt budowlany, udzielających pozwoleń na budowę oraz wyłączających wymienione grunty z produkcji rolnej nie spowoduje, że grunty te zostaną zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. To, że grunty te mogą na podstawie ww. decyzji stać się związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie daje uprawnień organowi do opodatkowania tych gruntów podatkiem od nieruchomości. Na przeszkodzie takiemu zabiegowi stoi bowiem treść omawianego wyżej art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. Nie każdy bowiem grunt związany z działalnością gospodarczą jest zajęty na prowadzenie takiej działalności (WSA w Łodzi w orzeczeniu z dnia 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt ISA/Łd 238/11).

W odniesieniu do gruntów rolnych przepisy używają zwrotu „zajęcie na prowadzenie działalności gospodarczej” oraz „zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza”.  W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych ani w innych ustawach podatkowych nie sprecyzowano, jak należy rozumieć przesłankę „nie zajmowania gruntu na prowadzenie działalności gospodarczej”.

Działalność rolnicza i leśna nie jest na gruncie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych tożsama z działalnością gospodarczą. Są to funkcjonujące obok siebie odrębne rodzaje działalności zarobkowej.

Pomimo powyższej luki w ustawodawstwie dominowała w orzecznictwie wykładnia, zgodnie z którą zajęcie nieruchomości na prowadzenie działalności gospodarczej oznacza rzeczywiste wykonywanie na nich czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej (wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 5 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Go 23/15). Należy przy tym podkreślić, że chodzi tu o fizyczne, faktyczne zajęcie na prowadzenie działalności gospodarczej (wyrok WSA w Lublinie z 20 maja 2016 r., sygn. akt I SA/Lu 35/16; wyrok WSA w Krakowie z 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 1182/07). Ponadto podkreślano, że muszą to być czynności wykonywane w sposób trwały (nieincydentalny) i wykluczający możliwość prowadzenia innej działalności (leśnej i rolniczej).

Grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych w art. 1a ust. 1 pkt 3 definiuje pojęcie „gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej”. Pojęcie „gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej” nie jest tożsame z pojęciem „gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej”.

W sytuacji braku definicji legalnej pojęcia „zajętych”, określenie to należy interpretować według jego językowego znaczenia. Zgodnie z definicjami zawartymi w Uniwersalnym słowniku języka polskiego pod redakcją S. Dubisza (tom 5, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, s. 468) wyraz „zająć”, „zajmować” oznacza: zapełnić (zapełniać), wypełnić (wypełniać) sobą lub czymś jakąś przestrzeń, powierzchnię, zaś zwrot „zająć się”, „zajmować się” oznacza zacząć coś robić lub pracować nad czymś, wykonywać jakąś pracę.

W celu dalszej wykładni pojęcia „grunty, budynki i budowle zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej” zasadne będzie przytoczenie fragmentu uzasadnienia wyroku wydanego w dniu 20 kwietnia 2011r,. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w sprawie o sygnaturze akt ISA/Łd 238/11, a mianowicie:

„(…) Zająć to: „wziąć w posiadanie, we władanie, zagarnąć dla siebie" – Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 2005, s. 1215. Definicja słownikowa omawianego pojęcia kładzie zatem nacisk na fizyczne władanie, faktyczne wykorzystywanie określonej rzeczy. Podobnie ujmowane jest powyższe zagadnienie przez przedstawicieli doktryny. W Komentarzu do art. 2 ust. 2 cytowanej ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych, (L. Etel, S. Presnarowicz, G. Dudar. ABC 2008) stwierdza się, że użytki rolne są opodatkowane podatkiem od nieruchomości tylko w jednym przypadku, a mianowicie gdy są "zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej”.

Z przytoczonych definicji wynika, iż przez pojęcie „gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej” należy rozumieć faktyczne wykonanie konkretnych czynności, działań na gruncie powodujących dokonanie zamierzonych celów lub osiągnięcie konkretnego rezultatu związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Brak podstaw do narzucenia podatku od nieruchomości

Jeżeli grunt sklasyfikowany jako rolny lub las nie jest wykorzystywany do prowadzenia działalności, to nie ma podstaw do opodatkowania tego gruntu podatkiem od nieruchomości. Powinien on w dalszym ciągu podlegać opodatkowaniu podatkiem rolnym albo leśnym.

W przypadku posiadania terenów np. oznaczonych w ewidencji jako użytki rolne, lasy, na których znajduje się np. budynek, podatnik był zobowiązany do zapłaty podatku od nieruchomości jedynie od tej części gruntu, która jest fizycznie zajęta pod wybudowany budynek (powierzchnia zabudowy). Powierzchnia ta jest bowiem zajęta na prowadzenie działalności innej niż działalność leśna i rolnicza, a zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Pozostała część tej działki powinna być natomiast opodatkowana podatkiem leśnym.

Organy podatkowe wskazują, że zajęcie na prowadzenie działalności gospodarczej należy utożsamiać z takim stanem faktycznym, w którym zajęcie to wyklucza prowadzenie na danym gruncie działalności leśnej lub rolniczej.

NSA podkreśla jednak, że podnoszona przesłanka „wykluczenia możliwości prowadzenia działalności rolniczej lub leśnej” jest nieuprawniona i nie wynika z przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Innymi słowy, za nieistne uznaje się ustalenie, czy w konkretnym przypadku doszło do uniemożliwienia wykorzystywania danego gruntu na cele rolnicze lub leśne, czy tez nie. Taki warunek nie jest bowiem wskazany w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych.

Przepisy nie uzależniają objęcia użytków rolnych podatkiem od nieruchomości tylko z tego powodu, że są one ogrodzone. Nie istnieje ustawowa przesłanka „odrodzenie wyklucza możliwości prowadzenia działalności rolniczej lub leśnej” lub „ogrodzenie oznacza zajęcie na prowadzenie działalności gospodarczej” oraz „ogrodzenie oznacza zajęcie na prowadzenie działalność gospodarczą inną niż działalność rolnicza”.

Dodatkowe wątpliwości pojawiają się w sytuacji, gdy dany grunt wykorzystywany jest w części na prowadzenie działalności gospodarczej i nie wyklucza to zupełnie możliwości prowadzenia na jego pozostałej części działalności rolniczej lub leśnej.

Np: problem taki pojawia się przy pasach gruntu zajętych pod linie energetyczne na użytkach rolnych lub lasach. Zdaniem NSA, wyrażonym w wyroku z 9 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1156/14, „grunty znajdujące się pod pasami technicznymi, usytuowane pod napowietrznymi liniami energetycznymi, są gruntami zajętymi na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przesyłu przez przedsiębiorstwo energetyczne energii elektrycznej, a tym samym grunty te powinny podlegać opodatkowaniu najwyższymi stawkami podatku od nieruchomości”. Pogląd ten był przez NSA powielany w licznych orzeczeniach.

Powyższa wykładnia jest wyjątkowo niekorzystna dla podatników, gdyż powoduje ryzyko, że organy będą chciały opodatkować również pasy gruntu zajęte pod napowietrzne linie elektroenergetyczne przebiegające przez użytki rolne. Z wywodu NSA poczynionego w wyżej wskazanych wyrokach wynika jednak, że opodatkowanie stawką podatku od nieruchomości gruntów leśnych jest zasadne, gdyż działalność leśna korzysta z preferencji podatkowej, co jest spowodowane jej specyfiką, która wyraża się w tym, że łączy w sobie „motywy ochrony” z „motywem korzystania„, a zatem nie sprowadza się tylko do działań gospodarczych polegających np. na pozyskiwaniu drewna. Ponadto, linie energetyczne w dość istotny sposób ograniczają możliwość prowadzenia działalności leśnej.

Powyższe przesłanki nie dotyczą jednak użytków rolnych, co zdaje się przemawiać za słusznością ich opodatkowania podatkiem rolnym. Przy użytkach rolnych nie korzystają one z preferencji w zakresie podatku rolnego, a sposób ich wykorzystania w działalności gospodarczej nie eliminują możliwości prowadzenia działalności rolniczej.

W wyroku NSA z 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1877/15, wskazano, że „sposób faktycznego wykorzystania gruntów sklasyfikowanych jako lasy lub użytki rolne decyduje o tym czy będą one opodatkowane podatkiem od nieruchomości czy podatkiem leśnym lub rolnym”. Sąd uznał, że w celu skorzystania z omawianego wyłączenia działka nie może być zajęta na prowadzenie działalności, chyba ze będzie to właśnie działalność leśna lub rolnicza. Podobne wnioski wynikają z wyroku NSA z 18 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2771/15. W orzeczeniu tym sad uznał, że „o gruntach niezajętych na prowadzenie działalności gospodarczej może być mowa wówczas, gdy pomimo posiadania ich przez przedsiębiorcę są wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem klasyfikacyjnym, a więc na działalność rolną lub leśną”. Świadczy to o odchodzeniu od utożsamiania konieczności faktycznego zajęcia nieruchomości na prowadzenie działalności gospodarczej z jej fizycznym zagospodarowaniem na prowadzenie tej działalności.

Przepisu art. 2 ust. 2 upol „upodatkowaniu podatkiem od nieruchomości nie podlegają użytki rolne lub lasy, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej” nie sposób traktować jako wymogu, zgodnie z którym wyłączenie z opodatkowania może być stosowane wówczas, gdy wykorzystanie tego gruntu jest zbieżne z jego oznaczeniem w ewidencji gruntów i budynków.

Wykładnia orzecznicza godzi w zasadę „in dubio pro tributario”, a nadto powoduje rozmycie stwierdzenia „zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej”. W efekcie prowadzi to do sytuacji, w której literalne brzmienie przepisu odbiega od stosowanej wykładni, co jest z kolei sprzeczne z zasada poprawnej legislacji. Wypowiedział się w tym zakresie Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 13 grudnia 2017 r., sygn. akt SK 48/15, który stwierdził, że „w wypadku prawa daninowego gwarancje dostatecznej określoności regulacji prawnych wynikające z zasady poprawnej legislacji ulegają istotnemu wzmocnieniu ze względu na treść art. 84 i art. 217 Konstytucji. Pierwszy z wymienionych przepisów ustawy zasadniczej formułuje nakaz precyzyjnego ustalenia w ustawie wszystkich istotnych elementów stosunku daninowego, natomiast drugi z tych przepisów wskazuje, w odniesieniu do jakich elementów omawianego stosunku (podmioty, przedmiot, stawki, zasady przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorie podmiotów zwolnionych) rozważany obowiązek ma charakter szczególny”.

Zatem każdy przypadek powinien być traktowany w szczególny sposób, gdyż każdy element stanu faktycznego może decydować o tym, czy grunt będzie opodatkowany podatkiem od nieruchomości, czy podatkiem rolnym lub leśnym.

Panel słoneczny a budowla

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 grudnia 2018 r. (sygn. akt II FSK 1275/18) wskazał, że panel słoneczny nie stanowi budowli w rozumieniu ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.

W przypadku gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub lasy. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 2 upol grunty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, z wyjątkiem zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej, przez co należy rozumieć grunty, na których w rzeczywistości wykonywane są czynności składające się na prowadzenie działalności gospodarczej.

Inna klasyfikacja gruntów powoduje, że co do zasady podlegają one opodatkowaniu podatkiem rolnym lub leśnym.

Podatkiem od nieruchomości są one obciążone jedynie wtedy, gdy są fizycznie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Jeżeli zatem grunty, na których posadowione są panele słoneczne, posiadają klasyfikację właściwą dla opodatkowania ich podatkiem rolnym lub leśnym, to są obciążone podatkiem od nieruchomości tylko w zakresie, w którym zajęte są na ten cel.

Reasumując. Przez pojęcie gruntów „zajętych” na prowadzenie działalności gospodarczej należy rozumieć faktyczne wykonywanie konkretnych czynności, działań na gruncie, powodujących dokonanie zamierzonych celów lub osiągnięcie konkretnego rezultatu, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Nie jest uzasadnione twierdzenie, że nieodzowną cechą zajęcia, warunkującą uznanie jego zaistnienia, jest stan, w którym wyłączona jest w ogóle i na stałe możliwość prowadzenia na tych gruntach działalności rolniczej.

Jednoznaczną podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości gruntów rolnych będzie fakt ich zajęcia na działalność gospodarczą, czyli rzeczywiste wykonywanie na nich czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej, przy czym czynności te muszą być wykonywane w sposób trwały (nieincydentalnie).

W kontekście przedmiotu opodatkowania sformułowanie „gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej” oznacza, że na gruncie muszą być wykonywane rzeczywiste czynności składające się na prowadzenie działalności gospodarczej. Czynności te muszą być wykonywane w sposób trwały i tak, że wykluczają prowadzenie działalności rolniczej lub leśnej.

Farma fotowoltaiczna na gruncie rolnym

Prawidłowa wykładnia art. 2 ust. 2 upol prowadzi do wniosku, że grunty zajęte na system paneli fotowoltaicznych sklasyfikowane jako grunty rolne podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości wówczas, gdy nie jest wyłączona możliwość prowadzenia na nich w ogóle lub w ograniczonym zakresie działalności rolnej.

Nie każdy, choćby bardzo ograniczony, a nawet bagatelny, przejaw prowadzenia działalności rolnej na gruntach usytuowanych pod panelami fotowoltaicznymi (ich rzutem) może powodować skutek w postaci opodatkowania tych gruntów podatkiem rolnym. W przeciwnym przypadku sporne grunty podlegałyby opodatkowaniu różnymi podatkami. Zależałoby to jedynie od tego, czy pod panelami (i ich rzutami) jest prowadzona w ograniczonym, czy nawet w jakimkolwiek zakresie gospodarka rolna, a nie od tego, czy grunty te są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej.

Ale każdy, choćby ograniczony przejaw prowadzenia działalności rolnej na gruntach usytuowanych między panelami fotowoltaicznymi (ich rzutami, rzędami) powoduje skutek w postaci opodatkowania tych gruntów podatkiem rolnym. Miedzy panelami jest prowadzona w ograniczonym, czy nawet w jakimkolwiek zakresie gospodarka rolna, a zatem nie jest prowadzona na nich działalność gospodarcza (nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej).

Grunty zajęte pod panele fotowoltaiczne (ich rzuty) niewątpliwie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Jeżeli zatem grunty zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, grunty pod panelami (oraz ich rzutami) są gruntami rolnymi, objęte są one wyłączeniem przewidzianym w art. 2 ust. 2 u.p.o.l., co oznacza, że nie ma do nich zastosowania wyłączenie z opodatkowania podatkiem od nieruchomości przewidziane w art. 2 ust. 2 u.p.o.l.

W konsekwencji prowadzi to do opodatkowania gruntów rolnych zajętych pod panelami (ich rzutem) podatkiem od nieruchomości, zgodnie z ogólną zasadą, ustanowioną w art. 2 ust. 1 u.p.o.l. – również wtedy, gdy na zajętym gruncie (pod panelami oraz ich rzutami) możliwe jest prowadzenie działalności rolnej w ograniczonym zakresie.

W sprawie mamy do czynienia z sytuacją faktyczną, że na działce (działkach) ewidencyjnej gruntu rolnego o powierzchni […] ha zajęte pod panele fotowoltaiczne (w tym ich rzutem) wraz z infrastrukturą techniczną będą grunty rolne o powierzchni […] ha. Grunty te nie stanowią całości działki lub terenu ogrodzonego. Przy istnieniu pozwolenia na budowę znana jest powierzchnia inwestycji. Jest to element stanu faktycznego, który powinien być przyjęty przez organ podatkowy jako wiążący opis stanu faktycznego.

Błędne będzie przyjęcie, że w opisanym przypadku zajęta jest na działalność gospodarczą powierzchnia gruntów działki ewidencyjnej, a nie faktycznie zajętych gruntów na działalność gospodarczą.

Błędne będzie przyjęcie, że w opisanym przypadku zajęta jest na działalność gospodarczą powierzchnia gruntów ogrodzonych, a nie faktycznie zajętych na działalność gospodarczą.

Objęcie części gruntu podatkiem od nieruchomości

Podatkiem od nieruchomości powinien być objęty grunt pod konstrukcjami wsporczymi, grunt pod panelami fotowoltaiczne, łącznie z powierzchnią rzutu samych paneli (znajdą się one w wysokości nad gruntem).

Podatkiem od nieruchomości nie powinien być objęty grunt między konstrukcjami wsporczymi i rzędami paneli obsiany trawą.

Ponieważ nie jest znany szczegółowo stan faktyczny, odpowiedź oparta jest na przesłanym opisie oraz domniemaniach własnych co do stanu faktycznego, który może różnić się od prawdziwego stanu faktycznego.