Definicja organu podatkowego

Organy podatkowe

Zgodnie z art. 13 § 1 Ordynacji podatkowej¹ organem podatkowym, stosownie do swojej właściwości, jest:

1) naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa – jako organ pierwszej instancji;

2) dyrektor izby skarbowej, dyrektor izby celnej – jako:

a) organ odwoławczy odpowiednio od decyzji naczelnika urzędu skarbowego lub naczelnika urzędu celnego,

b) organ pierwszej instancji, na podstawie odrębnych przepisów,

c) organ odwoławczy od decyzji wydanej przez ten organ w pierwszej instancji;

3) samorządowe kolegium odwoławcze – jako organ odwoławczy od decyzji wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa.

Minister Finansów jako organ podatkowy

Organem podatkowym w pewnych sprawach może być również Minister Finansów. Zgodnie z art. 13 § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych jest organem podatkowym – jako:

1) organ pierwszej instancji w sprawach stwierdzenia nieważności decyzji, wznowienia postępowania, zmiany lub uchylenia decyzji lub stwierdzenia jej wygaśnięcia – z urzędu;

2) organ odwoławczy od decyzji wydanych w sprawach, o których mowa w pkt 1;

3) organ właściwy w sprawach porozumień dotyczących ustalenia cen transakcyjnych;

4) organ właściwy w sprawach interpretacji przepisów prawa podatkowego;

5) organ właściwy w sprawach informacji przekazywanych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe o założonych i zlikwidowanych rachunkach bankowych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Nadanie uprawnień organów podatkowych w drodze rozporządzenia

Ponadto, zgodnie z art. 13a Ordynacji podatkowej, Rada Ministrów może, w drodze rozporządzenia, nadać uprawnienia organów podatkowych:

1) Szefowi Agencji Wywiadu,

2) Szefowi Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego,

3) Szefowi Centralnego Biura Antykorupcyjnego,

4) Szefowi Służby Wywiadu Wojskowego,

5) Szefowi Służby Kontrwywiadu Wojskowego

– jeżeli jest to uzasadnione ochroną informacji niejawnych i wymogami bezpieczeństwa państwa.

Z możliwości tej Rada Ministrów skorzystała, nadając uprawnienia organów podatkowych powyższym organom na mocy rozporządzenia z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie nadania uprawnień organów podatkowych². Uprawnienia organów podatkowych zostały nadane w odniesieniu do uzyskanych od powyższych podmiotów przychodów podatnika wykonującego czynności objęte ochroną informacji niejawnych lub związane z bezpieczeństwem państwa ze stosunku służbowego, stosunku pracy lub z działalności wykonywanej osobiście.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 3 pkt 3 Ordynacji podatkowej, przez podatki należy rozumieć również:

a) zaliczki na podatki,

b) raty podatków, jeżeli przepisy prawa podatkowego przewidują płatność podatku w ratach,

c) opłaty oraz niepodatkowe należności budżetowe.

O tym, który organ jest organem podatkowym właściwym w stosunku do danego zobowiązania podatkowego, rozstrzygają ustawy szczególne. Przykładowo, na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych³ właściwym w odniesieniu do tego podatku organem podatkowym (pierwszej instancji) jest naczelnik urzędu skarbowego, natomiast organem podatkowym w odniesieniu do podatków i opłat lokalnych (np. podatku od nieruchomości, opłaty targowej), na mocy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych⁴ jest wójt (burmistrz, prezydent miasta).

__________________________

¹ Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.)

² Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie nadania uprawnień organów podatkowych (Dz. U. z 2012 r., poz. 363)

³ Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.)

⁴ Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 849, z późn. zm.)

Poprzedni materiał

Następny materiał