Definicja matki samotnie wychowującej dziecko

Dowody na samotne wychowywanie dziecka

W chwili obecnej musi mieć Pani świadomość, że potrzebne byłoby wykazanie, że opisany przez Panią stan faktyczny polega na prawdzie, a to z kolei prócz Pani twierdzeń wymaga dowodów. Zachodzi zatem pytanie, czy jest Pani w stanie powyższe, wykazać, czy też nie. W mojej ocenie można Panią zakwalifikować jako osobę samotnie wychowującą dziecko, ale dobrze byłoby, gdyby Pani posiadała dowody na zachowanie ojca dziecka, tj. jego znikome, a w zasadzie żadne zainteresowanie dzieckiem, po drugie brak realizowania przez niego prawa do kontaktów, a po trzecie obawiam się, że bez wszczęcia postępowania o ograniczenie ojcu władzy rodzicielskiej, względnie o jej pozbawienie, trudno Pani będzie wykazać, że tak w rzeczywistości jest.

Definicja osoby samotnie wychowującej dziecko

Wyjaśnić dalej należy, że z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby. Jednocześnie przepisy te nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był on osobą samotnie wychowującą dziecko.

Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok. W rezultacie – w jego ocenie – nie można przyjąć, że któregokolwiek z rodziców można uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, że któremukolwiek z nich przysługuje prawo preferencyjnego rozliczenia, jako osobie samotnie wychowującej dziecko. Preferencja ta uzależniona jest bowiem nie tylko od stanu cywilnego, ale przede wszystkim od faktycznego, samotnego wychowywania dziecka, rozumianego jako kształtowanie jego osobowości, samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości i postaw emocjonalnych. Z tego, co Pani pisze, najważniejsze jest, że ojciec nie jest zaangażowany w proces wychowawczy.