Czy muszę spłacać długi dorosłej córki?

Czy rodzice odpowiadają za długi zaciągane przez ich dorosłe dzieci?

W polskim prawie zasadą jest, że nie odpowiada się za długi zaciągnięte przez inne osoby bez podstawy faktycznej lub prawnej. Rodzice formalnie nie odpowiadają za długi zaciągane przez ich dorosłe dzieci, więc nie musi Pan spłacać długów córki. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy rodzice brali udział w zaciąganiu długów i stali się razem z dziećmi odpowiedzialni z tego tytułu (np. bycie współkredytobiorcą, poręczycielem, przejęcie długu dziecka, zobowiązanie się do spłaty długu dziecka).

Córka jest osobą dorosłą, posiadającą pełną zdolność do czynności prawnych, co umożliwia jej samodzielne zaciąganie zobowiązań. Ponosi za nie wyłączną odpowiedzialność.

Korespondencja może i będzie przychodzić na Państwa adres, ponieważ dla wierzyciela jest to jedyny znany adres córki.

Istnieje możliwość, że – w razie niewyegzekwowania długów w inny sposób – mogą być Państwo narażeni na wizytę przedstawiciela firmy windykacyjnej lub komornika. Wymeldowanie córki nie rozwiązuje problemu, ponieważ jej wierzyciele będą się zgłaszać pod adres zamieszkania, który podała, zawierając z nimi umowę. Dopiero gdyby nie mieszkała pod tym adresem, a Państwo podaliby jej nowe miejsce zamieszkania, ewentualna egzekucja lub windykacja długów byłaby prowadzona pod nowym adresem.

Egzekucja długów przez komornika i przez firmy windykacyjne

Warto jednak podkreślić, że przepisy obowiązującego prawa rozróżniają sytuację egzekucji długów przez komornika i przez firmy windykacyjne. Komornik jest przedstawicielem systemu sądowego, urzędnikiem państwowym, który ma za zadanie ściągnięcie długu; ma również szerokie uprawnienia wynikające z przepisów prawa do egzekwowania długów. Natomiast firmy windykacyjne to zakłady prywatne, które mają bardzo ograniczone możliwości działania.

W razie wizyty windykatora mogą Państwo stanowczo odmówić wpuszczenia go do mieszkania. Gdyby usiłował użyć siły lub groźby, podlegałby odpowiedzialności karnej na podstawie art. 193 Kodeksu karnego (K.k.), zgodnie z którym: „kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku”.

Czy rodzice muszą wskazać komornikowi prowadzącemu egzekucję adres zamieszkania dorosłego dziecka będącego dłużnikiem?

Gdyby wskazali Państwo adres zamieszkania córki, komornik powinien prowadzić egzekucję pod wskazanym adresem. Ale w świetle prawa nie mają Państwo obowiązku podawania firmie windykacyjnej adresu zamieszkania córki.

Mogłoby to nastąpić na ewentualne żądanie sądu, prokuratora. Komornik ma prawo zażądania informacji mających znaczenie dla prowadzonej egzekucji. Ale on nie wie, czy Państwo znają adres córki, czy też nie. W razie podania, że adres zamieszkania córki nie jest Państwu znany, komornik z reguły nie drąży tego tematu. Zgodnie z Kodeksem postępowania cywilnego (K.p.c.):

„Art. 761. § 1. Organ egzekucyjny może żądać od uczestników postępowania złożenia wyjaśnień oraz zasięgać od organów administracji publicznej, organów wykonujących zadania z zakresu administracji publicznej, organów podatkowych, organów rentowych, banków, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, przedsiębiorstw maklerskich, organów spółdzielni mieszkaniowych, zarządów wspólnot mieszkaniowych oraz innych podmiotów zarządzających mieszkaniami i lokalami użytkowymi, jak również innych instytucji i osób nieuczestniczących w postępowaniu informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji.

§ 2. Od wykonania takiego żądania można uchylić się w takim zakresie, w jakim według przepisów części pierwszej kodeksu można odmówić przedstawienia dokumentu lub złożenia zeznań w charakterze świadka albo odpowiedzi na zadane pytanie.

§ 3. Dłużnik, który został zawiadomiony o wszczęciu egzekucji, obowiązany jest do powiadomienia w terminie 7 dni organu egzekucyjnego o każdej zmianie miejsca swego pobytu, trwającej dłużej niż jeden miesiąc. O obowiązku tym oraz o skutkach jego zaniedbania poucza się dłużnika przy zawiadomieniu go o wszczęciu egzekucji”.

„Art. 261. § 1. Nikt nie ma prawa odmówić zeznań w charakterze świadka, z wyjątkiem małżonków stron, ich wstępnych, zstępnych i rodzeństwa oraz powinowatych w tej samej linii lub stopniu, jak również osób pozostających ze stronami w stosunku przysposobienia. Prawo odmowy zeznań trwa po ustaniu małżeństwa lub rozwiązaniu stosunku przysposobienia. Jednakże odmowa zeznań nie jest dopuszczalna w sprawach o prawa stanu, z wyjątkiem spraw o rozwód.

§ 2. Świadek może odmówić odpowiedzi na zadane mu pytanie, jeżeli zeznanie mogłoby narazić jego lub jego bliskich, wymienionych w paragrafie poprzedzającym, na odpowiedzialność karną, hańbę lub dotkliwą i bezpośrednią szkodę majątkową albo jeżeli zeznanie miałoby być połączone z pogwałceniem istotnej tajemnicy zawodowej. Duchowny może odmówić zeznań co do faktów powierzonych mu na spowiedzi”.

Należałoby wskazać, że córka nie mieszka pod Państwa adresem, nie przebywa tam, nie ma tam żadnych jej rzeczy i nie wiedzą Państwo, pod jakim adresem przebywa.