Cofnięcie licencji na taksówkę

Licencja na wykonywanie transportu drogowego

Licencja na wykonywanie transportu drogowego jest uprawnieniem o charakterze osobistym, co w konsekwencji oznacza, że może się nią legitymować wyłącznie podmiot, przedsiębiorca, któremu licencja ta została udzielona. Uprawnienia nadane licencją są ściśle związane z podmiotem, który tę licencję uzyskał. Nie mają one charakteru praw majątkowych, nie są więc składnikiem wspólnego majątku (przedmiotem współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej). Ponadto nie mogą być przenoszone na inne podmioty, co wynika wprost z art. 13 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym. Jednocześnie określony w art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy wymóg dobrej reputacji odnosi się do indywidualnie określonego przedsiębiorcy, a w przypadku przedsiębiorców wyposażonych w osobowość prawną lub prowadzących działalność w formie spółek osobowych – odpowiednio do organu zarządzającego lub osób zarządzających.

Jednym z warunków koniecznych do uzyskania licencji na wykonywanie transportu drogowego jest obowiązek spełnienia wymogu dobrej reputacji. Adresatem przedmiotowego obowiązku są członkowie organu zarządzającego osoby prawnej (np. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki akcyjnej), osoby zarządzające spółką jawną lub komandytową, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą.

Obowiązek spełnienia wymogu dobrej reputacji

Ustawodawca zastrzegł w art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy, że wymogu dobrej reputacji nie spełniają osoby, które zostały skazane prawomocnym wyrokiem sądu za określone przestępstwa umyślne. Skazanie prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne, które nie zostało wymienione w katalogu zamkniętym, określonym w art. 5 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, nie oznacza niespełnienia wymogu dobrej reputacji. „Utratę dobrej reputacji powodują bowiem w myśl przepisów ustawy następujące rodzaje przestępstw: karne skarbowe, przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, obrotowi gospodarczemu, wiarygodności dokumentów, ochronie środowiska lub warunkom pracy i płacy albo innym przepisom dotyczącym wykonywania zawodu. Potwierdzeniem spełnienia wymogu dobrej reputacji jest zaświadczenie o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego. Ponadto wymogu dobrej reputacji nie spełnia osoba, wobec której wydano prawomocne orzeczenie zakazujące wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego”.

„Wymóg dobrej reputacji nie jest spełniony lub przestał być spełniany przez przedsiębiorcę, jeżeli został on skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwa umyślne, w tym przeciwko wiarygodności dokumentów. (…) W przypadku używania dokumentu sfałszowanego sprawca musi obejmować, iż dokument jest podrobiony czy przerobiony. Skarżący używając dokumentu o niekaralności (w trakcie kontroli) musiał tę okoliczność (niekaralności) obejmować świadomością wszak wiedział, iż był karany″ (orzeczenie WSA w Warszawie, sygn. akt VISa/Wa 2174/07).

W moim mniemaniu sprawa jest dość wątpliwa i widzę szansę na podważenie decyzji organu administracji (starosty). Nie złożył Pan w terminie wyjaśnień, stąd też prawdopodobnie otrzyma Pan decyzję o cofnięciu licencji.

Udzielenie licencji, jej zmiana lub cofnięcie

Przepisy art. 7 ust. 1 i 2 ustawy mają charakter przepisów kompetencyjnych, wskazując, że zarówno udzielenie, jak i odmowa udzielenia, zmiana lub cofnięcie licencji następuje w drodze decyzji administracyjnej. Udzielenie licencji, jej zmiana lub cofnięcie stanowią zatem sprawy administracyjne rozpatrywane w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy udziela, zmienia lub cofa licencję na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób lub rzeczy (z wyłączeniem taksówek). Licencję na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego wydaje, cofa lub zmienia minister właściwy do spraw transportu. Natomiast organem licencyjnym w odniesieniu do licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką jest organ zarządzający gminy (wójt, burmistrz lub prezydent miasta).

Konsekwencją cofnięcia licencji jest obowiązek zwrotu licencji i wydanych do niej wypisów organowi, który udzielił licencji, niezwłocznie, lecz nie później niż w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o cofnięciu licencji uzyskała status decyzji ostatecznej. Ostateczna w toku instancji to taka decyzja administracyjna, od której nie przysługuje odwołanie, czyli upłynął 14-dniowy termin do wniesienia odwołania albo po rozpoznaniu wniesionego odwołania organ II instancji utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Niewywiązanie się z obowiązku zwrotu licencji i wypisów z licencji w razie jej cofnięcia sankcjonowane jest karą grzywny, określonej w art. 96a ust. 1 ustawy o transporcie drogowym. Ponadto cofnięcie licencji skutkuje zakazem ponownego udzielenia licencji przez okres 3 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu licencji stała się ostateczna. Zakaz ten ma charakter dodatkowej sankcji dla przedsiębiorcy, któremu udzielona licencja została cofnięta i powoduje nałożenie terminowej prohibicji w zakresie podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w przedmiocie usług transportu drogowego.

Reasumując, oczekujemy na przesłanie stanowiska starosty w formie decyzji. Od decyzji może Pan się odwołać w terminie 14 dni, podnosząc wszelkie zarzuty, których nie udało się Panu przedstawić w toku sprawy.